МУЛТА

, мултара шангадх. ү. hуга, ходо, огло (вы-, совсем, напрочь): Мункожаповай мухар һүүл мулта мушхаагүйдэмни ерэбэ ха юмши (Б. Мунгонов); Үглѳѳнэй хюруу соо сабшахада, ямаршье даалтагүй үбһэн оёороороо хобхо һүрэһэн шэнгеэр, мултара һэжэгдэнэ (Х. Намсараев); мулта татаха һугалха, ходолхо, ходо татаха, һуга татаха, огло татаха (вырывать, выдёргивать): Дулма гараа мулта татажа абаад, гэдэргээшье харангүй, нюураа бүглэн гүйшоо (Б. Мунгонов); мулта сохихо хобхо сохихо, доро сохихо, һүгнэ сохихо, түү сохихо (выбивать): гарһаа мултан сохин абаха; мулта бууха һүрэжэ бууха, дэбхэржэ бууха, ходо бууха, ходоро һүрэхэ (спрыгивать, срываться): Сэдүүгэй яндан хүбүүнэй нюргыень сохихо гэжэ хэбтүүлхэеэ байтарнь, үдэрэй тодхор дайрахадаа, тэрэ хара нохойнь мулта буужа алдагдаад, гулваагаймнай зүүн хүхэн доронь сүмэ ёборжохиһоор, баригдангүй зугадашоо (Х. Намсараев); мулта гараха (гү, али һүрэхэ) һугарха, алдагдаха (вырываться, срываться): Шулуун Галдан Баторовичай гарһаа мулта һүрѳѳд, газаашаа гүйжэ гараба (Д. Эрдынеев); ○ халта гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.