МУХАРЮУЛГА

юум. н. 1) эрьелдүүлгэ, һолжоруулга (скатывание): хадаһаа шулуу мухарюулга; 2) ямар нэгэн юумэ хабтайлгадаг, даран нягтаруулдаг хэрэгсэл (каток орудие, скалка): Тэрэ поли дээрэ нёдондо жэл орхигдошоһон мантагар томо плуг хэбтэнэ, хэдэн борнойнууд арзагар сагаан шүдэнүүдээ ѳѳдэнь харуулан хабтайлдана, тээ холошог ута мухарюулга каток гонзойно (Ц.-Ж. Жимбиев); Талхаа хабтайлгаха гэхэдэнь мухарюулга үгы байба.