МУГЫ

1. юум. н. нэгэ талаһаа наряар хайгдаһан, нүгѳѳ таладаа бүдүүн хүндэ булсуутай модон зэмсэг. Утахан гадаһандаа монсогор модоной тайрадаһа һуулгаһан хүндэ мугыгаар хушын эшэ бэе сохижо борбоосгойень унагаадаг (деревянная колотушка): Басаганиинь гартаа амһарта баринхай, хүбүүниинь мугы лом хоёрые һуга дороо хабшуулаад ябабад (А. Шадаев); ○ мунса гэжэ үэгэтэй парн. хэрэгл.; 2. тэмд. н. бар хүсэтэй, мундуу, шанга (мощный, сильный): Байгал дээрэ һүрѳѳтэй ехэ долгинууд, үндэр хананууд мэтээр орбойлдон бодожо, хүсэ ехэтэ һалхинда туугдан, эрье тээшээ эбхэрэн мушхаран ерээд, мундуу мугы хүсэтэйгѳѳр элһэн эрье сохижо … намхагас гэн доошоо унаад, харагдахаяа болишобо (Б. Мунгонов).