МУГДАГАР

тэмд. н. 1) босхи, ласхагар, мяха маряатай аад, толтогүй, һунгажагүй, һула, хүдэлсэгүй (неуклюжий, тучный и инертный): мугдагар бэетэй хүн; 2) булсагар, бүдүүн аад, богони (пухлый и короткий): Дундай … зутараантай сай хүлэртэрѳѳ уугаад, һүүлшынгээ аягые хоёр мугдагар сарбуудаа хабшуулжа, хашалгүй хоглоо һэн (Ц.-Д. Хамаев).