МОРО

шангадх. част., мо- гэһэн үзэгүүдээр эхилһэн үгэнүүдтэй суг хэрэгл. (усил. част. к словам с начальным мо-); моро монсогор түб түхэреэн (круглый-прекруглый): Мүнгэн угалзаар гоёоһон уужам сэнхир халаадтай, нюсэгэн хүлдѳѳ улаан шагабша үмдэһэн, айхабтар ехэ хара һахалтай, шалхагар хасартай, моро монсогор толгойтой хүн гаража ерэбэ (Ч. Цыдендамбаев); моро морхогор томо, мархагар (крупный, большой): Энэ хурьган моро морхогорхон хамартай.