МОНСОГ

1. юум. н. 1) сасаг, залаа, гоёолто, түхэреэн һаглагар зангилаа, жэншэ (украшение в виде кисти, помпон): Һайхан басаганай баруун ээм дээгүүр ташаандань хүрэтэр һанжаһан ягаахан ооһорой үзүүртэ һанагдаагүй уранаар хэһэн монсог, сасаг һалбаржа байһан сэсэг мэтэ һанжана (Д. Батожабай); монсогтой малгай жэншэтэй малгай (шапка с помпоном): Парторг оройдоо монсогтой малгайгаа, урбуулга хүрин пальтогоо, ута түриитэй боотоёо үмдэбэ (Ц.-Ж. Жимбиев); 2) монсогойлһон утаһан, орёомол ута (жэшээнь, аргамжа, шабаа) юумэн (клубок, моток): монсог нооһон; 3) задараагүй сэсэг, сэсэгэй гүлгэн (бутон): сэсэгэй монсог; 4) үүн (бородавка); 5) ямар нэгэн түхэреэн юумэн (комок): Дуугарха гэхэдэнь, хоолой соонь сугларһан монсог үшѳѳл тараадүй байба ха (Ц. Цырендоржиев); 2. тэмд. н. түхэреэн, бүлхэгэр (круглый, округлый): Атай-Улаан тэнгэриин / Монсог хара тархинь / Тэнгэри газар хоёрой / Тэг дунда тогтобо (Гэсэрһээ); 3. монсог-монсог гэхэ үйлэ ү. түхэреэн, бүлхэгэр юумэнэй хүдэлхэ (двигаться – о чём-л. круглом): монсог-монсог ябаха.