МОНСО

: монсо-сонсо 1. тэмд. н. түхэреэн аад, жэжэхэн (мелкий и округлый): Дугардаан сэнтэһэн аягатай архияа уухадаа, аман соонь ороһон монсо сонсохон мүльһэдые ямар нэгэн амтатай конфетэнүүд шэнгеэр хүхэн харшагануулна (Ц.-Ж. Жимбиев); монсо-сонсо юумэнүүд зарим нэгэ жэжэ юумэнүүд, багахан орёогоотой юумэнүүд (кое-какие мелкие вещи, свёрточки): Тэрэ үедэ Галшын муухан сарайн арада эмээлтэй хоёр морин бии боложо, тэрээнэй хажууда хоёр хүн айхабтар мэгдүүгээр яаран байжа, монсо-сонсо юумэнүүдые мориндоо ганзагална (Х. Намсараев); монсо-сонсо шулуун жэгдэ талмай дээрэ эндэ тэндэ амяараа хэбтэһэн шулууд (разбросанные кое-где камни): Хирпиисын зэргэнүүд монсо-сонсо шулуун сарьятай үндэр жалгын эрье ѳѳдэ хоёр-гурбан хүнхүүзүүдээр хамта Аламжа дайсанай дундуур харгы гарган, урагшаа дабхина (Д. Батожабай); монсо-сонсо бодолнууд худхаляа, худхалдаһан һамарһан эмхи, эхи захагүй бодолнууд (разбросанные мысли); 2. юум. н. жэжэхэн түхэреэн юумэн (нечто маленькое и круглое, комочек): – Монсо-сонсыень хаяжа байжа сохигты. Энэтнай худалдагдаха нооһон (Ч. Цыдендамбаев).