МОХИ(Н)

(н) юум. н. 1) модоной холтоһоной гэмэлтэһэн газарһаа гарадаг хүрин үнгэтэй дабирхайлиг бодос, шэнэһэнэй загсаһан мохи холтолжо абаад жажалдаг, тэрэ шүдэ сэбэрлэхын хажуугаар шүдэнэй үндэһэ бэхилдэг, амисхал арюудхадаг (сера древесная, живица); мохи жажалха мохиие хибэдэһэн мэтэ жажалха (жевать серу): Балмасуу аман соогоо абьяастайгаар мохи жажалан байха зуураа гартаа бариһан бургааһаараа тэргэ морин тээшээ заана… (Ц.-Ж. Жимбиев); 2) гааһанай болон мүндштүүгэй нарин сорго соо тамхинай утаанһаа бии болодог, эхүүн үнэртэй хара хүрин үнгэтэй дабирхайлиг бодос. Тэрэниие тамхиншад нарин шабаа, суур г.м. юумээр ухашалан гаргадаг (никотин в трубке): Гааһанайнь гол соохи мохин бусалжа байһандал шаршаганаад, сэнхир хүхэ утаан үһээ ѳѳдэ сахаригтан гараба (М. Осодоев); 3) хоолойн мэнгир, бэдьхэ (мокрота в горле): …Гатаб миһэрээд, хоолойнгоо мохиной хобхортор ханяагаад, эхилбэ (Ш.-С. Бадлуев).