МИИНТЭ

1. тэмд. н. 1) түлбэригүй, мүнгэгүй, мүнгэтэ бэшэ (даровой, бесплатный): Үхэр малай унагааһан шабааһан хии талаар хэбтэнгүй хэрэглэгдэдэг – тэрэ миинтэ барилгын материалаар дал хорёонууд дархалагдана ха юм (Ц.-Ж. Жимбиев); миинтэ ажал түлбэригүй ажал (даровой труд – о барщине); 2) дэмы, хооһон (пустой, пустяковый, никчемный, ненужный); миинтэ хэрэг бэлэн, ээлтэй хэрэг, хооһон хэрэг (пустое, пустяковое дело): Элдэб түрүүлэгшын гар доро хүдэлхэ гээшэньшье тэдээндэ баһал миинтэ хэрэг байгаагүй (Ш.-С. Бадлуев); миинтэ хэрэгээр бэшэ нэгэл ушартай, нэгэл ухаантай (неспроста): Тэрэнэй хүбүүгээ тэбэреэд ошохыень обёорһон хүнүүд улам түргѳѳр алхалаад, гэртэнь орохыень харахадаа, миинтэ хэрэгээр ерэбэгүй гэжэ ойлгобод (Ш.-С. Бадлуев); 2. наречи 1) түлбэригүйгѳѳр, мүнгэгүйгѳѳр (даром, бесплатно); миинтэ шахуу (гү, али шахуугаар) түлбэригүй гэхээр (почти даром): …Басаганайнь анза худалдаае миинтэ шахуу болгохом ааб? (Х. Намсараев); миинтэ бэшэ а) түлбэритэй, мүнгэтэй (недаровой); б) дэмы бэшээр, зорилготойгоор (не зря, с какой-л. целью): Юундэб гэхэдэ, хамаг юумэн миинтэ бэшэ, хуу андалдаата байдаг юм шуу (Б. Мунгонов); 2) дэмы, хооһоор (зря, попусту): Тэрэмни миинтэ хосороогүй (М. Осодоев).