МИИН

1. тэмд. н. юрын, боро хирын (простой, обыкновенный): Һара дээрэхи хада хабсагайнуудые би мииншье нюдѳѳрѳѳ һайн харагшалби (Б. Мунгонов); миин нюдѳѳр хаража илгаруулшагүй тусхай хэрэгсэлгүй харагдахагүй (неразличимый простым глазом); миин уялга юрын, орёо бэшэ уялга (простой узел); 2. наречи 1) дэмы, хооһон (зря, попусту); миин хүдэлхэ түлбэригүйгѳѳр ажаллаха (работать даром); миин орхихо хуули хойшолонгүйгѳѳр орхихо (оставлять без последствий); миин бэшэ дэмы бэшэ, ушартай (недаром); 2) шалтагаангүйгѳѳр, ушаргүйгѳѳр, зорилгогүйгѳѳр (просто так, беспричинно): Би юумэ хулуужа эдюулхэеэ һанаагүйлби, миин лэ ерээд хаража байналби (Х. Намсараев); миин үтэлеэр, миин юрэ ушаргүйгѳѳр (просто так); миин байха (гү, али хараад һууха) юушье хэхэгүй, һэлэн хатарха, ажалгүй байха (ничего не делать, бить баклуши): – Зүгѳѳр хуу баранииень намда даалгажархёод, ѳѳрѳѳ миин хараад һуухаб гэжэ бү найда (Б. Мунгонов); 3) гансал, оройдо, зүбхэн, тэдыхэн (только лишь, всего лишь, всего-навсего): Энэ колхоз мүнѳѳ жэлдэ бэлэдхэһэн газаргүй байһан дээрэһээ, элдэб таһархай удархай газар арай шамай эблүүлжэ, миин хоёр зуугаад га газарта тариһан аад, тон гансахан жаткатай байба (Х. Намсараев).