МЭГДЭЭ(Н)

(н) юум. н. 1) яараан, хүлгѳѳн, тэбдэлгэ, түргэдэлгэ, шамдалга, һабандалга (суета, торопливость, спешка): Хүнэгтэй уһа, һүхэ, хүрзэ мэгдээн дундаа шүүрэжэ абаад, һахы һалаг гүйлдэжэ ерэһэн түрүүшын хүнүүдэй сугларһаар, шууялдаһаар байтар, хиирэшэһэн галай асатай улаан хэлэнүүд … хүүежэ мэдэбэ (Ш.-С. Бадлуев); 2) хүл хѳѳрсэг, ухаа мэдээ алдалга, үймѳѳн, тэбдээн (переполох, сумятица): Хаалтатай зоной шээһэниинь хүрэжэ, яаха хээхэеэ, мэдэхэгүй мэгдээн болобо (Б.-Б. Намсарайн).