МЭГДҮҮ

1. тэмд. н. 1) яаруу, тэбдүү, хѳѳрсэгэнүүр, һабандуу (суетливый, торопливый); 2) һэргылһэн, һанаашархаһан, сошордонги, бахардуу (встревоженный, панический): «Намайгаа хүлеэ. Дуулана гүш, инагни?..» гэһэн мэгдүү бодолнуудые ухаан соогоо дабтана (Д.-Д. Дугаров); мэгдүү тэбдүү сошордонги, бахардуу (встревоженный, взволнованный): Хүн бүхэн, Банзарайда туһалха дуратайшье һаа, ѳѳһэдынгѳѳ бэеые мэдэхэгүй, мэгдүү тэбдүү байнад (Ч. Цыдендамбаев); аймхай мэгдүү хүн тэбдэһэн, дэдэгэнүүр, үлүү газар айгша, айжа хүлгүүлэгшэ, дээрэ зүрхэтэй хүн (паникёр); ○ тэбдүү гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.; 2. наречи 1) яаралтайгаар, шамдуугаар, һабандуугаар (торопливо, суетливо): Тамара уншалгаяа дүүргээд, мэгдүү дохёод гүйжэрхибэ (С. Цырендоржиев); мэгдүү түргѳѳр (гү, али түргэн, тэбдүүгээр) яаралтайгаар, шамдуун (торопливо, поспешно): Дагба мэгдүү түргѳѳр гүйн ерэжэ, Сабидарай хазаарай жолоодо аһаба (Ц. Шагжин); Үбгэн мэгдүү түргэн тэмтэрэн бодожо, ѳѳрынгѳѳ таһагта ойр зуурахана орожо, мүнѳѳхи гранатаяа барин гарана (Ц. Шагжин); Уданшьегүй үбгэжѳѳлнай хүрэхэ газартаа хүрэжэ ерэхэдээ баһал мэгдүү тэбдүүгээр моринһоо буужа, амбар зангынгаа ойро гүйхэ тооной ошобол даа (Б. Мунгонов); 2) яараһандаа тэбдэжэ, һэргылжэ, һанаашархан (растерянно, встревоженно): Тэрэнь амаяа мэгдүү бажуугаад, багшынгаа урда зэмэ хэжэрхиһэн һурагшадал, мүрѳѳ хабшаад, бэгзыхэдээд һуушаба (С. Цырендоржиев); мэгдүү сошормогоор айнгяар, айн, һүрдэн татажа (испуганно): Саарһанай саанаһаа гаража ерэһэн юумые хаража гайхаһандаа тэрэ ѳѳрѳѳшье ойлгонгүй, мэгдүү сошормогоор абяа гараба (Б. Мунгонов).