МАША

наречи, ном. 1) тон, ехэ, ушаргүй, угаа, дан, айхабтар (очень, весьма): Радна сайлажа садаад, ойроо байһан ябаган шэрээ абажа, толгой дороо дэрлээд, ѳѳдѳѳ хаража хэбтэхэ зуура, маша олон юумэ бодоно (Ц. Дон); маша ехэ тон, айхабтар (очень, сильно): Мори абая, ой тайгада маша ехэ туһатай байха гэжэ албадахадань, һаналыень дүүргэхын түлѳѳл абаа һэмнай (С. Доржиев); маша баясхаланта тон баяртай (очень радостный); 2) будд. оройдоо, огто (совершенно, совсем); маша арилһан найман эртэ һүзэгэй эрхэтэ, хэшээнгын эрхэтэ, дурашалай эрхэтэ, самадиин эрхэтэ, бэлигэй эрхэтэ үлэ мэдэхы бүхэниие мэдэхын эрхэтэ, бүхэниие мэдэхын эрхэтэ, хотоло мэдэл түгэл эрхэтэ (обладающий восемью совершенно очистившимися свойствами).