МАРЯАТАЙ

тэмд. н. тарган, мяхалиг, ѳѳхэтэй, бүдүүн, тугжагар, томо бэетэй (полный, дородный, жирный): Барандаа тэнхээ тамир ехэтэйшүүл, балсан шүрбэһэдынь булхалзажа харагдана, наранда дүрэшэһэн маряатай бэенүүдынь хүлһэ бушхан ялаганалдана (Б. Шойдоков); маряатай бүдүүн (гү, али тарган, мантан) мяхалиг, тугжагар, томо бэетэй (полный, дородный): Гэрэй эзэн, бууралтажа ябаһан толгойтой, маряатай бүдүүн шарайтай, нюргаар набтаршаг хүн, һаяшаг бодоһон янзатай, сайлажа һууба (Б. Мунгонов); Залуугаар маряатай тарган боложо эхилһэн, уб улаан хасартай, сэбэр шарайтай, эрид эгсээр хүдэлдэг хүн урдань һуужа байна (Ч. Цыдендамбаев); Yдэшэ, үглѳѳнэй һэрюун сагта гансал маряатай мантан Варвара… хашан хүндѳѳр нэгэ тээшээ һалирха (Ш.-С. Бадлуев); хэрмэн маряатай жэбжэгэр, дунда зэргын маряатай, тарган бэшэ (неполный, стройный): Дарима Евдокимовна үндэр бэетэй, хэрмэн маряатай, түбшэн даруу, зѳѳлэн зантай, сэбэр сагаан сэдьхэлэйнь ольһондо жэгнүүлэн, бидэ, шабинарынь, ѳѳһэдѳѳшье мэдэнгүй, һайхан мэдэрэлдэ абтан байдагбди (Н. Нимаева); ○ тарган гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.