МАНГИР

юум. н. монсогоршог үндэһэтэй, гонзогор ута набшаһатай гашуун амтатай ургамал, зэрлиг һонгино (дикий лук): Тиибэшье мангир холижо бусалгаһан шүлэнэй үнэр аятайгаар хангалтажа байгаа һэн (Д. Батожабай); голой мангир гол мүрэнэй эрьеэр ургадаг зэрлиг һонгино (речной дикий лук); хээрын мангир илангаяа агтай гашуун амтатай зэрлиг һонгино (дикий лук): Ехэдээл һаа, халааһан аарса гү, али борсоор гаргагдаһан, хээрын мангирай хангалтай шүлэн байдаг һэн ааб даа (Ц. Дондогой); огородой мангир гонзогор хүнды набшаһатай, монсогор үндэһэтэй, набшаһаниинь хүдѳѳгэй мангиртал гашуун агтай бэшэ (лук огородный); мангиртай бэлшээри зэрлиг һонгино ехэтэй малай бэлшэдэг газар (пастбище с диким луком); мангир дараха дабһалһан мангир түйсэ болон ондоошье амһарта соо хии орохогүйгѳѳр хэжэ хабхаглаха (плотно забивать посуду солёным луком): Хамаг үлүү түйсэ мүйсэ, хуушан домбо сомбо соогуураа мангир дабһалан дарабад (Ч. Цыдендамбаев); мангир түүхэ (гү, али татаха) зэрлиг һонгино сагаан толгойтойнь газарһаа һугалан абажа суглуулха (собирать дикий лук): – Тиимэ хадань малаа хараад, мангираа татаад ябаһанһаа дээрэ юун байхаб, – гэжэ ондоо буряад тоомсоргүйгѳѳр дуугарба (Б. Санжин, Б. Дандарон).