МАНГАР

юум. н. ехээр архи ууһанай һүүлээр хүнэй бэе лагшанай үбдэлгэ, тархиин үбшэн (похмелье): Мангарһаа шэшэржэ байһан гарайнь нэгэ хашарһа алдажархихада, тэрэнь мүр дээгүүрнь һолжорһоор, ара уруунь мухаришана (Д. Батожабай); мангараа тарааха ехээр архи ууһанай үглѳѳдэрынь дахин архи уужа толгой залаха, заларуулха, заһаха (похмеляться): Үглѳѳнэй улаан наранаар уур сухалынь сэлмэжэ, бэриингээ нэрэһэн архиие шэмэн уужа, мангараа тараагаад, үмсын хэрэгээр хайшаашьеб даа ошоо һэн (М. Осодоев).