МАХАБАД

юум. н., хууш. монг. ехэ үүсэл 1) бодото юртэмсын табан үндэһэн болодог зүйл: шорой, уһан, гал, хии, огторгой (элемент, стихия); 2) хүнэй бэе (тело человека, организм): Үдэрһѳѳ үдэртэ шэлэ хүзүүниинь, гарынь наранда дүрэжэ, сад хүлэрэй үнгэ оронхой, балсан шүрбэһэниинь шангадажа, махабадынь хүнгэн болонхой (Ц.-Д. Хамаев); махабад бэе хүнэй бүгэдэ эрхэтэн (организм): Иимэ гаглюун агаар Дагбаев болон тэдэнэй нүхэдэй тархи толгой, махабад бэе, сээжэ үбсүүень гансата һэрюусүүлэн, үсэгэлдэрэй яһала эсэһэнэй мүр сараае һануулангүй һэргээбэ хэбэртэй (В. Гармаев); махабадаа хатуужуулха бэеэ һорихо, шангалха (закалять свой организм); 3) бэеын эрхэтэн (орган тела); бахын амисхалай махабад бахын амисхалай эрхэтэн (дыхательные органы лягушки); ○ бэе гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.