МҮШЭР

юум. н. модоной гү, али ондоо ургамалай хажуу талын һалаа, гэшүүһэн (ветка, сук): Горхоной эрьеэр һархайлдаһан мойһоной мүшэрнүүд үглѳѳнэй һэрюун һэбшээндэ һаршаганалдажа, юуншьеб тухай онсо ѳѳрын хэлэн дээрэ шэбэнэлдэхэдэл болоно (М. Осодоев); мүшэр һалаа модоной гэшүүһэд (ветки): Тэрэниие үлэ табиса болгожо, мүшэр һалаануудтань һамига-намига бүд эдэй үртэһэ, мориной дэлһэ уядаг, үлгэдэг (Ц. Шагжин); хасууриин мүшэр отолуулһан хасууриин эшэнүүд (ельник); 2) модоной хатаһан һалаанууд, хатуу гэшүүһэд, хатаад унаһан мүшэрнүүдые түлишэ болгодог байгаа (хворост, хворостник): Тиигэһээр тэдэнэр бэе бэеэ һажаалдан, мододой мүшэр, набша намаа суглуулан, ехэ һѳѳг обоолжорхибод (Ц.-Ж. Жимбиев); хуурай мүшэр модоной хатаһан гэшүүһэд (хворост): Хабсагайн саанаһаа гэнтэ гаража ерэһэн энэ гал түймэр харгы дээрэхи хуурай мүшэр, хагда дүргэжэрхёод лэ, саашаа талиин холодоод, аадарта сохюулаа һэн (Ц. Шагжин); ○ гэшүүһэн, набша, намаа гэжэ үгэнүүдтэй парн. хэрэгл.