ЛУЖАГАНАХА

үйлэ ү. 1) нэрьехэ, нижаганаха (греметь, грохотать – о громе и похожих звуках): Огторгойдо үнѳѳхил барагар боро үүлэнүүдэй урилдаахын хажуугаар, тэнгэриин дуун холоһоо, далайн саагуурһаа эхилжэ, бардаасатай дорюунаар хүнхинѳѳд, улам дүтэлэн лужаганана (Б. Мунгонов); Yе-үе болоод лэ, эндэ тэндэ модод лужаганан унажа, абарга томо арьяатанай һүүлшын амисхал шэнги бүглүү абяан дуулдана (Д.-Д. Дугаров); 2) хабжаганаха – шүдэн тухай (стучать – о зубах): Гаврюшын шүдэн лужаганажа, нюдѳѳ сагаа эреэнээр эрьюулэн, няд гэтэр урдаа байһан столоо ёборжорхин гэхэдэнь, стол дээрэхи юумэнүүд гэнтэ залд гэлдэжэ, сошоһондоо абяа гаралдан, дээрэ дэбхэрэлдэшэнэ (Х. Намсараев); 3) шэлж. шангаар, абяатайгаар дуугарха, энеэхэ (громко говорить, раскатисто смеяться): – Хангайн баялигые хэншье абаха ёһогүй! – гэжэ Бабна бѳѳ тэнгэриин дуундал лужаганаба (А. Ангархаев); лужаганатар энеэхэ ташаганаса энеэхэ (раскатисто смеяться).