ЛАГШАН

юум. н. 1) хүндэдх. ехэнхидээ лама гү, али наһатай, дээдэ зиндаатай хүнэй бэеын элүүр (здоровье, самочувствие): Эзэн хаанай бэеын лагшан, засаг түрын түбшэн бата байхын түлѳѳ ами наһаяа, эд зѳѳриеэ химгадаха хэрэггүй (Х. Намсараев); лагшан шэлээрхэлтэй үлбэртэhэн, эбэшэлүүр (больной, с недомоганием); ○ бэе гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.; 2) будд. бэлгэ тэмдэг, шэнжэ (знак, примета, телесные признаки Будды, которые могут обнаруживаться и у простых смертных): Бүртэ-Шоноһоо хойшо үнгэрһэн 11-дэхи үеын һадаһан болохо Есүгэй баатар гээшындэ 1162 ондо үнгэ зүһэ һайхан, лагшан бэлгэ түгэлдэр нэгэ хүбүүн түрэжэ, тэрээндэ Тэмүүжэн гэжэ нэрэ үгэһэн юм (В. Юмсунов).