ЛАБТАЙ

1. наречи заабол, сохом, дамжаггүй (наверняка, несомненно, конечно): Лабтай мэдэжэ байһан юумэеэ зүбѳѳр хэлэжэ шадахагүй дээрэһээ, һургагшанарайнгаа болон нүхэдэйнгѳѳ урда үүхи мохоо байһан болошоходо ямар аягүйб! (Ч. Цыдендамбаев); 2. тэмд. н. үнэншэмѳѳр, найдамтай, этигэхээр (точный, достоверный): лабтай газарһаа; 3. хэлэгшын үүргээр хэрэгл. дамжаггүй, сохом (не вызывает сомнения): Баруун хүршынгѳѳ ямаршье байһые мэдээгүй аад, дайнай ябасые Устиновай зүбѳѳр хараалжа шадахагүйнь лабтай (Ж. Тумунов).