ЛАБАЙ I

юум. н., хууш. монг. 1) далайн сагаан дунгар, Индиин далай соо байдаг дун хорхойн яһан бүреэ (морская раковина; индийская морская улитка): Довчин ахай Энэдхэг оронһоо дун сагаан лабай асараа; 2) дасанда хэрэглэгдэдэг хүгжэмэй үлеэжэ дуугаргадаг хэрэгсэл, наадхуур (музыкальная труба из раковины): Дасанда ламанар дун лабай үлеэдэг; лабайн дуунай газар лабай үлеэхэдэ гараһан дуунай тараха зай 417 сажан 1 аршам тухай газар (расстояние, на котором слышно звук трубы из раковины); 3) ург. сүл губи газарта ургадаг олон жэлэй ургамал, шара ногообтор сэсэгтэй, эрбээхэй шэнги хэлбэритэй үрэтэй, хоёр янзын байдаг (астротамнус, многолетнее пустынное растение): Элһэн губида лабай сэсэг гансаарханаа ногооржо байна.