ЛҮД II

юум. н., будд. 1) ада шүдхэр (нечистая сила); лүд гаргаха хүнэй ехээр үбдэхэдэ, лама уншалга хэжэ, талхаар хүнэй дүрсэ хээд, тэрэнээ үбшэн хүнэй орондо үгэдэг гэхэ гү, али золиг болгон, лүд уншаха, тиигээд лүд гэрһээ гаргаад, шатаадаг байһан (изгонять нечистую силу): Жамбал үбгэн ехээр үбдѳѳд, ехэ уншалга хүүлэжэ, лүд газаашань гаргуулжа, шатааба; 2) наһа бараһан хүнтэй нэгэ жэлтэй хүндэ зорюулһан богонихон абаралай уншалга (луд, краткая молитва, в которой испрашивается покровительство человеку, которому угрожает опасность со стороны покойника вследствие совпадения года их рождения): Балбар-ламбагай ахайда зорюулжа лүд уншаа.