ИЗАГУУРТАН

юум. н. 1) дээдэ изагуурай зон, дээдэшүүл, эбэртэн һүүлтэн (знать, аристократия): Үе наһаараа изагууртанай ойро ябаад, аяг зан, ааша хэрэгыень ойлгогшогүйб (Ч. Цыдендамбаев); 2) ямар нэгэ уг гарбалтай зон (люди, имеющие какое-л. происхождение): Монгол туургата арадууд, тэрэ тоодо буряад изагууртан, үни холын баян түүхэтэй, һайн һайхан ёһо заншалтай, хэнһээшье дутуугүй хэлэ бэшэгтэй, нангинаар сахидаг нэрэ түрэтэй байгаа (Б.-М. Жигжитов).