ИЗАГУУРТА(Й)

(Й) тэмд. н. 1) ямар нэгэн уг гарбалтай (имеющий какое-л. происхождение): Энэ наһанайнгаа буян хэхын тулада хүнэй бэе оложо мүндэлһэн бурхан изагуурта Туваан хамбада амитан зоной үргэлэй зѳѳри арюун һайханаар хүргэжэ үгэхэб! (Д. Батожабай); Тиимэһээ тэдэнэр Барбаадайһаа ехэ хүн үгы, нарһанһаа бүдүүн модон үгы гэжэ ойлгоод лэ, тэрэнээ ондоо хуби заяатай, тэнгэри изагууртай хүн гээшэ гэжэ шүтэдэг һэн (Б. Санжин, Б. Дандарон); дээдэ изагууртай һайн эшэ үндэһэтэй (знатный, высокородный): Харин мүнѳѳ ёһотоороол дээдэ изагууртай, дээгүүр эрхэ зантай эхэнэр болошоһоор харагдана (Ч. Цыдендамбаев); 2) һайн эшэ үндэһэтэй, гарбалтай, дээдэ изагуурай (родовитый): Ехэшье холо ябангүй, изагуурта дворянин, эрдэмтэ доктор, Максим Петрович Шрага гэгшындэ хүрэхэ болобод (Ч. Цыдендамбаев).