ИЗАГУУР

юум. н., хууш. монг. 1) уг гарбал, үндэһэн, удха узуур, «узуур» гээшэдэ орходоо дээгүүр найруулгын үгэ (корень, род, происхождение, каста, сословная группа): Энэдхэгэй дүрбэн изагуур: бирман – тайлга мэтын ёһолол бүтээгшэ, кшатринууд – сэрэгшэд, вайшьянууд – наймаашад, шудрачууд – гар урлагшад, гар дархашуул; 2) эхин, эшэ үндэһэн, уг унги (начало, исток, основание, корень): Энээхэн тоое һанаад ерэхэдэнь, оройдоо ойроошье хүртэшэгүй, огторгой тэнгэриин орьёлдо, оршолонто юртэмсын изагуурта байһан дабагдашагүй үндэр дабаан мэтээр мүнѳѳ үбгэн Базарта һанагданал даа (Б. Мунгонов); ○ уг гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.