ИРАГУУ

тэмд. н. 1) аятай зохид аялгатай, зэдэлмэ (звучный, мелодичный): Дуунай ирагуу аялга хүбүүнэй зүрхэ сэдьхэл аалихан дайража, ямаршьеб хүлгүүлһэн мэдэрэл яаха аргагүй түрүүлбэ (В. Гармаев); ирагуу хонгёо хангюурдаhан, ханхинуур, жэнгирhэн (звонкий, мелодичный): Тэрэ дороо гэр гэртээ орохоо яарахагүй, харин Үлеэ горхоной эрьеэр ябасагаажа, эртэшэ шубуудай ирагуу хонгёо аялга шагнажа баясагша һэн (М. Осодоев); ирагуу дуута хонгёо хоолойтой, ходорхой шанга дуутай (звонкоголосый); ирагуу һайхан (гү, али гоё) аялга һайтай, уянгатай (мелодичный, благозвучный, очаровательный): Тугаар һайсахан зали абаһан, тэрэ мүртѳѳ уһанда шунгажа һэргэһэн, тиигээд басагадай ирагууһайхан дуунһаа сэлмэһэн Доржын нойр хүрэжэ үгэнэгүй (Ч. Цыдендамбаев); Үдын гол тээһээ үүрэй сууряанда хүбүүд, басагадай ирагуу гоё дуунай аялга зэдэлнэ (С. Цырендоржиев); ирагуу бэшэ шэхэндэ хажар (неблагозвучный); ирагуу шүлэг уянгын шүлэг (лирическое стихотворение); 2) шэлж. залуу, эдир залуу (молодой, юный): Ирагуу наһанай абьяас соо жаргаха, тэнгэриин жэргэмэлэй дуун соо жаргаха.