ИГСУУН

тэмд. н. 1) амидаһан, сагланги (сдавленный, задыхающийся): Энэ энеэдэн соонь хүниие заригад гүүлэмэ зэбүүн хүйтэн аад, һѳѳл аягүй игсуун шэмээн соностобо (Б. Мунгонов); игсуун хоолой амидаһан, сагланги хоолой (сдавленный, задыхающийся голос): Дондог юундэшьеб тархяа маажасагаан байтараа, игсуун хоолойгоор дуугарна (Ц.-Ж. Жимбиев); игсуун болохо ами саглаха, бүглэрхэ (спирать – о дыхании): Тиигээд тэрэ бэеэрээ Биливиндэ ошожо, хамаг ушар удхыень хэлэхэм гэһэн аад, гэнтэ бэень муудажа, аминиинь игсуун болоод, хэбтэшоо һэн (Б. Санжин, Б. Дандарон); 2) амяа бүтэмэ, амилхада хүндэ (удушливый, стесняющий дыхание): Газаа бүгшэм, наранда халаһан зуһалангай гэр соо бүри игсуун (Д. Эрдынеев); 3) шэлж. хүндэ, бэрхэтэй (гнетущий, тяжёлый): «Хэн муугаар хахалааб, тэрэ бусаг!» – гэжэ, нэгэниинь аадарай урдахидал игсуун байдалые таһалба (Д. Эрдынеев).