ГУРА(Н)

(Н) 1. юум. н. эрэ гүрѳѳһэн (гуран, самец косули): Тэрэ гэһэнһээ хойшо үглѳѳнэй үүрээр гү, али үдэшын боро хараанаар залуу гуран хаа-яахан хужарладаг болобо (Ц.-Д. Хамаев); гуран һара хууш. үбэлэй дунда һара (по старинному календарю второй зимний месяц): Үбэлэй һүүл һара гэжэ тоологдодог гуран һарын 30-ай һүниин тэндэ, Шулуутайн дасанда тон ехэхэн мүргэл хурал болодог һэн (Ц. Шагжин); гуран шээрэн намарай сагта жэжэхэнээр һабиран ородог бороо (мелкий, продолжительно моросящий дождь): Бага үдэһѳѳ хойшо хирэ хирэ болоод лэ, жэжэхэн бороо шэдэрнэ. Энэ бороое ангуушад гуран шээрэн гэжэ нэрлэдэг (Ж. Тумунов); Гурбадахи хоногоо / гуран шээрэн таһалдаагүй, / Һүниие һүнилэн, /үдэры үдэрлэн һабиржа, / Гуниг түрүүлнэ, / гуниг түрүүлнэ сээжэдэм (Д. Улзытуев); 2. тэмд. н. гуранай арһаар оёһон, гуранһаа үйлэдбэрилэн абтаһан (гураний, из шкуры самца косули): Удабашьегүй, хоёр гурбан минута үнгэрѳѳд байхада, Энхэ үбгэн шарга дээрээ бодошонхой, гуран буурал дахаяа сэлижэрхинхэй, айхабтар халуутай омог хоолойгоор моридоо зандаран сэхэ табижа, почтын үүдэндэ туласа ерэн «дпрруу» гэжэ тогтоод орхино (Х. Намсараев).