ГУЛГИХА

үйлэ ү. 1) эдиһэнээ һѳѳргэнь гаргаха (срыгивать, отрыгивать – о ребёнке): Бүхэли һүниндѳѳ гүүнүүдые гүзээнэйнгээ сондойтор хүхэжэ, сэгээ һүндэнь садажа, шэнээ тамир ороһон Будамшуу хүбүүхэн мүнѳѳ хүл дээрэхэнээ бодожо, хажуудаа байһан Тархайда уусаараа эрьелдэн, сэгээгээр гулгижа, нюур бэеынь бузарлаба (Ц. Шагжин); Нарай үхибүү эдеэлүүлэмсээрээ хажуу тээшэнь харуулаад хэбтүүлхэдэ һайн, юундэб гэхэдэ гулгяа һаа, хахахагүй; 2) урдаха, урдан гараха (течь, вытекать): Тэдэнэй дундуур Таһархайн гол урданайхяараа гү, али үшѳѳшье бага болоһондол гү, аалихан урадхалаар гулгина (Ц.-Ж. Жимбиев); Бидоной хүндѳѳр унахадань, досоохи һүниинь амһараарнь багтажа ядаһандал, «пул-пал» абяатайгаар гулгин, шабар шабхатай худхалдан харьялна (Ц.-Ж. Жимбиев).