ГУЛДА

1. юум. н. 1) ута модон, ута модон мунса (дубина, палка): Тэхын мантан гулдада дайралдаһан дайсан оборготон гү, али үхэн унана (Б. Санжин, Б. Дандарон); 2) паровозой ууралаар хүдэлдэг оньһоной ута түмэрнүүд (шатун): …мүн лэ шанга шангаар хашхараад, ута сагаан гулдануудые урагша хойшонь татагад гүүлээд, ехэл зүрхэ алдаһан янзатайгаар аргааханаар зүдхэһѳѳр ябажархина (Ж. Балданжабон); 2. тэмд. н. ута, суурагар (стройный, высокий): Мүнгэн сагаан хужартай мүнхын сагаан нуурай ара һайхан хүбѳѳгэйнь алтан гулда хулһанай торгон үзүүр тэбэрижэ, тоб гэсэ һуушана ха (Х. Намсараев).