ГОРОДОЙ

1. тэмд. н. городто хабаатай, городто байдаг (городской): Энэ хадаа туйлай ехэ баясхаланта үдэр боложо, городой ехэ талмай дээрэ багташагүй олон зон сугларба (Х. Намсараев); городой хүн городто ажаһуугша, городто байдаг хүн (горожанин, житель города): Тиибэ яабашье мүнѳѳ болоходо, хүсэд городой хүн болонхой ааб даа (Г. Дамбаев).