ГОРХО(Н)

(Н) юум. н. 1) голхон, нарин, гүйхэн урасхал (речка, ручей): Зунай һайхан сагта урда голоор Үрмэ горхон булгилан урдажа, булаг шэнги тунгалаг сэбэрхэн уһаяа мэлмэрүүлэн байха (Б. Мунгонов); горхо харангүй, гуталаа бү тайла! (Оньһ. ү.) улам мэдэхэгүй аад, уһа руу бү оро (не предпринимать каких-л. действий, не обдумав всех последствий, ≈ не зная броду, не суйся в воду): Горхо хараагүй аад, гуталаа бү тайла. Гансаараа hанаагаа зобоноб гэжэ hанаа гүш? Энэ яндан хорхойеыш диилэхэ арга олдонол бэзэ (Д. Батожабай); 2) хаш. үер, уһа голой һабаһаа халилга (паводок); ○ гол гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.