ГОЛИГОР

тэмд. н. 1) хүн болон амитанай гэдэһэнэй тарган гэлигэр, мэлигэр (гладкий, упитанный, выхоленный): голигор гэдэһэтэй үндэр хара хүн; 2) гэлигэр, ёлойһон (блестящий – о глазах): Тэрэнь голигор ехэ, юумэн бүхэниие соо шэртэһэн нюдѳѳрѳѳ эдеэлжэ һууһан Кузнецовтониие хаймадаад… (А. Ангархаев).