ГОЙНОГОР

тэмд. н. 1) ута хүзүүтэй, ута нарин (высокий и худой, длинный и тощий): гойногор ута хүзүүтэй гусар; гойногор хада үндэр хада (высокая отвесная скала): Хүр саһанда булуулшаһан гойногор хада урдань хүлзэнхэй, аяар тэрэ хунхан сэбдэг оройдонь үүлэд бѳѳгнэрэн бусална (Д.-Д. Дугаров); 2) шэлж. юумэнэй харыень бододоггүй, ойлгодоггүй (наивный, простодушный): Зорюута тиимэ юумэ хэһыень тэрэ гойногор ойлгоогүй.