ГОХО

юум. н. 1) а) загаһа барилгада болон түймэр саралгада хэрэглэгдэдэг ута эшэтэй дэгээ, годигор аад, хурса үзүүртэй хэрэгсэл (крюк, крючок, багор): Эндэ галай болоо һаань, унтарааха зэр зэбсэгүүд: хүрзэ, салир, гохо, уһатай боошхо, элһэтэй хайрсагууд гэхэ мэтын юумэнүүд үгы (Ц.-Ж. Жимбиев); гохо зүүн баруун бур. яһаар, хулһаар болон түмэрѳѳр дархалһан, үзүүртэнь одхор гаргаһан оймһо оёдог зүүн (крючок для вязания); гохо мэхэ шэлж. мэхэлэлгэ, худалаар хэлэжэ үгэдѳѳ оруулалга (обман): Цогтоев гохо мэхэеэ гаргаба гэжэ хүнүүд мэдээд, бүри һэргэг болобо (Ч. Цыдендамбаев); 2) хубсаһанда шагтын орондо хэрэглэдэг дэгээ (крючок, застёжка на одежде); ○ мэхэ гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.