ГОДОН

юум. н. 1) зэрлиг болон гэрэй амитанай хүлэй арһан (кожа со щиколоток домашнего животного и зверя): Хэдэн хоногто юушье хэнгүй хэбтэхэнь залхуутай боложо, хандагайн годон улатай санаяа абажа, ой гараба (С. Цырендоржиев); годон гутал зэрлиг гү, али гэрэй амитанай хүлэй арһаар оёһон гутал (унты из кожи, снятой с ног дикого или домашнего животного): «Үмдэжэ яба! Эрэ хүн болобо гээшэш!» гээд, ямаанай арһан дэгэл, һарлагай годон гутал эсэгынгээ үгэһые һанадаг һэн (Д. Батожабай); годон һуури хурьганай, мүн ангай арһанай годонуудые зүйжэ хэһэн дэбдихэр (подстилка из шкур лапок зверей домашних животных): Үлгыһѳѳ унагаажа хэһэнһэнһээ хойшо Дэмаа хүгшэн хойморойнгоо орон дээрэ зѳѳлэхэн годон һуури дэбдижэ, хүбүүндээ һуури зохёогоод, шэнэхэн шара жолоогоор саада ханаһаань аргамжаад һуулгадаг болоо һэн (Н. Очиров); 2) огто түбэгшѳѳхэ, юундэшье бодохогүй, юуншье бэшэ гэжэ һанаха, юумэн бэшэ (нечто ничтожное, никчёмное, никудышное): Хэзээдэ тэрэнь урда абаһан, унаһан һааһанайнгаа тулада үхэһэн үнэ, хатаһан годон боложо ошодог иимэ жэшээтэй байха юм (Х. Намсараев); Шасар малгайм шалпиижа, шархиин годон болоо даа, шара жаншам хахаржа, нохойн хѳѳбэр болоо даа (Х. Намсараев); нохойн годон хараал. ялигүй, бирагүй хүн (ничтожество): – Нохойн годон, бү хүдэлэ! — Заяахан шэрүүн болоһон ѳѳрынгѳѳ шэшэрэнги хоолой танибагүй (Ц.-Д. Хамаев); ◊ нохойншье годондо бодохогүй юундэшье бодохогүй (не принимать во внимание): Тиимэһээ Доржо үбгэн мүнѳѳ Бадма абгайнда ошожо, энэ болоһон ушарые дуулгахаяа нохойншье годондо бодохогүй байгаа (Х. Намсараев).