ГЭРШЭ

юум. н. 1) юумэ баталһан хүн, баталагша (свидетель): Мүнѳѳ мүрдэлгѳѳр та хоёр энэ хэрэгтэ зэмэгүй гэжэ элирээд, энэ хэрэгтэ зүбѳѳр, гэршын хубяар хабаадаха болоһон туладаа мүнѳѳ үдэрһѳѳ сүлѳѳ табигдаха болобот (Ц. Дон); Хэнш тэрэниие хараагүй, гансал харанхы һүни гэршэнь байгаа (Б. Мунгонов); 2) баримта (свидетельство, доказательство, обоснование): Тиимэ тосхонууд шэнэ байдалаймнай амжалтатай хүгжэжэ байһанай гэршэ болохо! (Д. Эрдынеев); гэршэ баримта баталха юумэн, үндэһэлэлгэ, үндэһэ баримта (доказательство, обоснование): Теэд нэгэш гэршэ баримтагүй юу оложо эдихэ юм? Тэрэнь миил хоротой бэхээр бэшэгдэһэн хооһон мэдүүлгэ болоод лэ дүүрээ (Б. Мунгонов).