ГЭНШЭХЭ

үйлэ ү. 1) аргааханаар ёолохо (стонать): Шадалгүй тулюурханаар гэншэхынгээ забһараар бага сага дуугарна (Н. Очиров); гэншэн ёолохо бэеын үбдэхэдэ ёо-ёо гэжэ дуугарха (стонать): Хүдэлжэ, һүүжээ урилха гэхэдэнь, сээжэ соонь айхабтар ехээр үбдэжэ, ѳѳрын эрхэгүй гэншэн ёоложо, тэсэжэ ядан, шүдѳѳ зуужа хэбтэнэ (Ч. Цыдендамбаев); бүглүүгээр гэншэхэ һүлэмхэер, һулаар ёолохо (сдавленно, приглушённо стонать): – Ороолонууд хүбүүем яагаа гээшэб, – гэжэ Дармын досоогоо дэншээтэйгээр хэлэхэтэй сасуу бүглүүгээр гэншэхэ дуулдаба (Д.-Д. Дугаров); 2) гараха, дуулдаха (раздаваться – о звуке, похожем на стон): Баһа тэрээнэй забһарта һүлэмхи һулаханаар зоболонгой абяан гэншэжэ, эндэ тэндэ нохой шууялдаад, үхэр мал мѳѳрэлдэнэ (Х. Намсараев); ○ ёолохо гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.