ГЭНЭГҮЙ
тэмд. н. 1) алдуугүй, алдуу эндүүгүй (без ошибок; бесхитростный, честный): Мүнѳѳ энэ табан жэлэй түсэбые гүйсэдхэхэ хэрэгтэ ажалшан бүхэн гэнэгүй сэхээр, гэрэлтэмэ ехэ зоригоор ороод байна (Х. Намсараев); Гэнэгүй хүнүүдтэ гээлтэ байхагүй, гээлтэгүй ажалда дутуу байхагүй (Оньһ. ү.); 2) хашалгүй, мунайд, хүйхэр, энэ тэрэ юумэ хайхардаггүй ябадалтай (бесшабашный, не обращающий ни на что внимания).