ГЭНЭ

юум. н. 1) гэнэдэлгэ, хохидолго, оһол, хохидол (неожиданность, случайность): Гэнэ шэнги юумэ гэтэжэ, Ёро шэнги юумэ ёдойжо Байба һэн ха (Х. Намсараев); Тоһотын хүбүүнэй үхэһэн ушар тухайда баяд ноёд хѳѳрэлдэхэдѳѳ: «Харатайл гэнэ болобо», – гэлсэдэг… (Ж. Тумунов); гэнэ гай муу юумэн, зоболон уршаг (беда, горе, несчастье, напасть): Тэндэ хэрбээ суургын гэнэ гай боложо үгышье байгаа һаа, ондоо тээһээ олуужаб (Ч. Цыдендамбаев); 2) алдуу, гэнтын ушарал (ошибка, оплошность, случайность): Ушар иимэһээ тэрэ агнуурида ябатараа гэнээр бэеэ буудажа орхёо юм гэлсэдэг (Ц.-Ж. Жимбиев); Гэнэ боложо ургаһан мойһоной ганса һѳѳг доро, үдхэн ногоон соо, Үхинхэн, Сундай, Холхой, Дагдай дүрбэн хэбтэбэд (Ч. Цыдендамбаев); гэнжэгүй гэнэ, ооhоргүй оhол (Оньһ. ү.) гай тодхорто хэншье хэзээшье орожо болохо (несчастье может случиться в любое время с любым человеком): «…Гэнжэгүй гэнын, ооhоргүй оhолой» болоhыень хүн зоной, илангаяа ноёд hайдай үнэн зүбѳѳр сэгнэжэ, хэнииешье гэм зэмэдэ унагаахагүй байhыень ойлгуулхые оролдожо, аяг дүрэ соонь үгэнүүдээ үлхэдэг байгаа (Ш.-С. Бадлуев).