ГЭЛИГЭР

тэмд. н. 1) мүлигэр (гладкий, скользкий); 2) ялагар (блестящий): Хүбүүн гэнтэ Кузнецовой үндэршье бэшэ зохидхон хамарынь, ялалзаһан гэлигэр үргэн духань, нимгэхэн уралынь, шобтогорхон үргэниинь, гонзогоршог нарихан шарайнь бүхыдѳѳ сэбэрхэн эхэнэрэй эгээл таатайхан шэнжэнүүдтэй хаш гэжэ бодомжолбо (А. Ангархаев); 3) елэгэр, жэгдэ (лоснящийся): Гэрһээ гараад табилуулааш һаа, / Гэлигэр зээрдэдээ найдагшаб (Д. Улзытуев); ◊ гэлигэрээр харагдуулха баруун бур. мэдээшэгүй болохо (показывать вид, что ничего не знаешь).