ГЭГШЭЭР

дах. ү., үйлын шанар, хэмжээ харуулдаг, суг хэрэглэгдэһэн үгынгѳѳ удха шангадхадаг тон, угаа (употр. как послелог при обстоятельственных словах, обозначающих признак действия очень, сильно, весьма, совсем): Янжама шанга гэгшээр һүхирѳѳд, Гомбын сарбууе шүдэнэйнгѳѳ үбдэшэтэрнь хазажа, гараа ходо татан, гэр тээшээ гүйжэрхинэ (Ж. Тумунов).