ГАНЗАГА

юум. н. 1) бага зэргын ашаа хазаар мориндо тээхын тула эмээлэй хабтаһанда нүхэ гаргажа тааруулһан ооһор (торока): Энэ абгайн эды шангаар ганиран дүтэлхэдэнь, ехэл залд гэһэн хүбүүхэн ганзагадаа хүлеэтэй хүнэг абажа һарбайба (Ц.-Ж. Жимбиев); 2) ганзагада уягдаһан ашаа (груз, прикрепляемый к торокам): Обоо ехэ ганзага дороһоо эмээлэйнь танил бүүргэ бултайжа харагдана (Д.-Д. Дугаров); ◊ ганзага нэгэдэхэ (гү, али ниилэхэ) нэгэн һаналтай болохо, нүхэсэхэ (сходиться во взглядах, подружиться): Ород арадтай ганзагаяа нэгэдэнхэйбди, энээнһээ хойшо хахасашагүй хани нүхэд болон, эбтэй эетэй хаяа хадхан һуухамнай лабтай (Б. Санжин, Б. Дандарон); гарыень ганзагада, хүлыень дүрѳѳдэ хүргэхэ хүниие хүмүүжүүлэн томо болгохо, хүл дээрэнь бодхохо, табиха (≈ поставить на ноги): Ганса хүбүүнэйнгээ гарынь ганзагада, хүлынь дүрѳѳдэ хүргѳѳ ха юмбиб… (Х. Намсараев); 3) баруун бур., анг. хэрмэ уядаг тааруу зохид тэбхэрхэн модон (дощечка для привязывания белок): … Дашынгаа ганзагада уяатай байһан хэрмэ обёоржо, … – үһэ нооһоо гүйсэд хүсэһэн, яһала һайхан хэрмэн байна. Байза, ямар модонһоо олобот? – эжэ ехэ энхэрэмжэтэйгээр һураба (А. Шадаев).