ГАНИ

тэмд. н. 1) галзуу, ором дүримѳѳ алдаһан, ухаа мэдээ табитараа сухалдаһан (бешеный, исступлённый, буйный): Тиигээд Гармуудай тээшэ гани сухалаар дүүрэһэн түхэреэн нюдэеэ бүри түхэреэн болгоод, налшагархан хамарайнгаа танаае һэртылгэн, уралаа домбойлгон зогсобо (А. Ангархаев); гани саг болохо сухалдаха, уурлаха (сердиться, ругаться): Тиихэдэнь хэнтэг бѳѳ гани саг боложо, гэртэхинииень хүл хѳѳрсэг болгоо һэн (Б. Санжин, Б. Дандарон); гани галаб (гү, али галзуу) болохо сухалдаха, ухаа мэдээгээ алдан аашалха, ганирха, харааха (выходить из себя, неистовствовать): Абгань малдаа сухалдан, гани галаб болон ябана (Ц.-Ж. Жимбиев); Юһэн хараал дэлгэнэб, Гани галзуу болоноб (Х. Намсараев); гани гай хашхараан, хуугайлаан (рёв, крик, вопль): – Шамһаал боложо, гани гай болоо гэнэл даа (С. Цырендоржиев); гани гай табиха хашхарха, хуугайлха (кричать, вопить): – Тэрэ хүн уржадэр гани гай табинхай юумэ орожо ерээ… (С. Цырендоржиев); гани хүн хүнѳѳр таарадаггүй, ниисэгүй хүн (неуживчивый, ни с кем не считающийся человек): Бэшэ зоной гэртэ сайлахадань, «гани хүн гансаараа» гэжэ Гасалтуев газаа, сарай дорохоно сайлаба (Ч. Цыдендамбаев); ○ галаб, саг гэжэ үгэнүүдтэй парн. хэрэгл.; 2. наречи, шангадх. аймшагтай, ушаргүй, тон, айхабтар (очень, сильно): «Гани бэрхэ ха юмта», – гэжэ Янжама магтаба (Ц.-Д. Хамаев).