ГАМГҮЙ

1. тэмд. н. 1) гамнадаггүй, химгададаггүй, һабагүй, сагаан холшор (небережливый, расточительный): хубсаһандаа гамгүй хүн; 2) хайрагүй, энэрэлгүй (безжалостный); 2. наречи 1) хайрлангүй, алмангүй (небережливо, неэкономно): Юрэдѳѳ, яһалал олохон хүнэг һүн газар руу гамгүй юулэгдээ даа (Ц.-Ж. Жимбиев); 2) болгоомжогүй (неосторожно); 3) хайрагүй, ушаргүй ехээр, шангаар (безжалостно, беспощадно, сильно): …монгол үүлтэрэй хазаартаяа гамгүй шабхуурдаад, саашаа гүйлгэжэрхибэ (В. Гармаев); …дунда зэргын, шамбай бэетэй, харахада спортсмен түхэлэй хүбүүн бодожо, гарыень шангаар, гамгүй адхаба (К. Цыденов).