ГАЛИГ

1. юум. н. түбэд болон санскрит нэрэ томьёонуудые, хүнэй болон газар уһанай, мүн ном һударай нэрэнүүдые үзэгшэлэн дамжуулха транслитерации, тэрэниие Аюуша-гүүшэ 1587 ондо зохёоһон; галигта тусхай үзэгүүд хэрэглэгдэдэг байгаа, жэшээнь, п, в, һ, к г.м. (галик, система побуквенной передачи иноязычных названий на старомонгольском языке, в которой применялись специальные буквы: п (пүүсэ ‘лавка’), в (вачир ‘жезл’, хувараг ‘послушник’), һ (Буддһа ‘Будда’) и пр.; 2. тэмд. н. галиг үгэ оромгүй үгэ (просторечное, вульгарное слово).