ГАЙТАЙХАН

1.тэмд. н. 1) хэсүүшэг, бэлэн бэшэ, хүндэшэг (тяжеловатый, нелёгкий, трудноватый): Юрэдѳѳл, гайтайхан хашартай ажал гараба гээшэ (Б. Мунгонов); 2) боро юрьеэнэй бэшэ, ѳѳрсэ, ондоо юумэ һажаагаагүй, ѳѳрсэтэй (довольно необычный, оригинальный, своеобразный): Газаашаа сонхоор харасагаан, гайтайхан шүлэг шурьюулба (Ц.-Б. Бадмаев); 2. наречи, шангадх. 1) угаа, тон, маша, ехэ (очень, чрезвычайно): Тоомгүй Толиие холо ошуулангүй хүсэхэ гэжэ Баярмаа гайтайхан түргэнѳѳр, хүнгэнѳѳр тамарна (Б. Мунгонов); 3. хэлэгшын үүргээр хэрэгл. бэлэн бэшэ, хэсүү, нилээд хатуу, хүндэ (весьма нелегко, тяжело, трудно): Үгыш һаа минии гарһаа мултарха гээшэ гайтайхан юм ааб даа (Ц.-Д. Хамаев).