ГАБЬЯА

юум. н. 1) хүн зоной аша туһада зорюулагдаһан ехэ ажал, хэрэг, олониитэ зондо мэдэрэгдэһэн үндэр туйлалта, туйлагдаһан үрэ дүн, ажалай баатаршалга (заслуга, доблесть, геройство): Түрэһэн үри бэемнай манайнгаа габьяае хэзээдэш мартангүй, хэтэ мүнхэдѳѳ сэдьхэлдээ хадагалжа ябаарайгты даа гэжэ һанагдаа бэлэй (Ц.-Д. Хамаев); габьяа түгэлдэр аша туһатай хэрэг ехээр бүтээһэн (преисполненный заслуг); ○ алдар, аша гэжэ үгэнүүдтэй парн. хэрэгл.