ГАБШАГАЙ

тэмд. н. 1) түргэн, бушуу, шуран, шуумгай, түргэн хүдэлсэтэй, зоримгой (проворный, расторопный, быстрый, вёрткий): Шинии бэе габшагай, алхасашни найдамтай, … залуу наһан! (Ц.-Д. Хамаев); габшагай бэрхэ ажал юумэ хэхэдээ түргэн шадамар (расторопный, ловкий): габшагай бэрхэ залуушуул; габшагай солбон (гү, али һүбэлгэн, түргэн) шуумгай, түргэн хүдэлсэтэй (проворный, расторопный, быстрый, ловкий): Хоёрдохи бригадын бригадир, габшагай солбон янзын хүн (Ц. Дон); габшагай бушуугаар түргэн шадамараар (проворно, расторопно): Зариманиинь бухал табяашадһаа гээгдэхэгүй гэжэ оролдон, хатаран гүйлгэжэ ябажа, габшагай бушуугаар хүдэлнэ (Ц. Дон); габшагай шангаар (гү, али шударгыгаар) һуларуулангүй шангаар (напряжённо, с неослабевающим усердием); 2) түрүү, бүтээсэ ехэтэйгээр, нобшоронгүй, удаарангүй ажалаа бүтээдэг (ударный, передовой, высокопроизводительный): Ганса нэгэн залхуу нобшонууд байһаншье һаа, олонхи габшагай ударнигуудай иимэ ехэ эдэбхи буруушаан, ама гараха зориг хүрэбэгүй (Ц. Дон).